درایر DRYER
درایرها آب را از هوای فشرده خارج می‌کنند به آنها خشک کن نیز گفته می شود . در حال حاضر دو نوع کلی از رطوبت گیرها در بازارهای داخلی و خارجی به فروش می‌رسد:
1.رطوبت گیرهای (ایر درایر) جذبی
2.رطوبت گیرهای (ایر درایر) تبریدی
درایر تبریدی
جزء اصلی این درایرها، موتور یا کمپرسوری مثل موتور یخچال است که در داخل رطوبت گیر قرار می‌گیرد، به همین دلیل به آنها رطوبت گیر یا خشک کن یا درایر یخچالی نیز گفته می‌شود.
رطوبت موجود در هوا در دمای ۳ درجه سانتی گراد( نقطه¬ی شبنم) از حالت بخار به شکل مایع تغییر ماهیت می‌دهد. این اصل در درایرهای تبریدی مورد استفاده قرار گرفته‌است. همان‌طور که گفته شد. هوای گرم حاوی رطوبت در ابتدا وارد یک مبدل حرارتی شده و در اثر برخورد با هوای سردی که می‌خواهد از رطوبت گیر (درایر) خارج شود تا اندازه ای خنک می‌گردد، بعد از آن هوای گرم حاوی رطوبت وارد اواپراتور شده و دمای آن تا ۳ درجه سانتی گراد کاهش می‌یابد، در اثر این کاهش دما ،رطوبت موجود در هوا تغییر ماهیت داده و از حالت بخار تبدیل به مایع و سپس تخلیه می گردد.
درایر جذبی
از رطوبت گیرهای جذبی یا دسیکانت برای تجهیزات و تأسیسات و مکانهای قوق العاده حساس استفاده می‌شود. میزان رطوبت‌گیری در درایرهای جذبی یا بیشتر از تبریدی بوده ( دمای نقطه شبنم تا منفی 70 درجه سانتیگراد)، ولی هزینه‌های نگهداری و تعمیر آنها بسیار بالاست. در این نوع از درایرها از دو مخزن مجزا با سیکل گردشی استفاده می‌شود، در قسمت ورودی هوای فشرده از یک شیر قابل تنظیم استفاده می‌شود. هوای کمپرسور بعد از ورود به مخزن اولی و عبور از مواد جاذب ( مولکولارسیو یا آلومینا اکتیو) رطوبت خود را از دست می دهد و از مقداری از هوای خشک خروجی آن برای احیا مواد خیس شده در مخزن کناری استفاده می شود و به همین ترتیب جای مخزن ها ی خشک کن و احیا عوض می شود .
معایب استفاده از درایرهای جذبی: قیمت بالا ، هزینه‌های جانبی و هزینه‌های نگهداری بالا، نیازمند هوای سرد جهت کارایی بالاتر.
با توجه به اینکه تامین درایر برای سیستم هوای فشرده نیاز به طراحی و ظرفیت سنجی دارد می توانید با کارشناسان اطلس کمپرسور ایرانیان تماس بگیرید .