درایر یا خشک کن معمولاً در سیستم‌های هوای فشرده نادیده گرفته می‌شود. از میان ۸۸ نمونه ی یک سایز مورد بررسی قرار گرفته، حدود ۵۳ مورد دارای مشکل درایر بودند و ۶۰ درصد آنها باعث خرابی های زیادی در سیستم پنوماتیک شده بودند. شکل زیر مقدار میان هر سیستم را بسته به نوع درایر در یک سیستم هوای فشرده نشان می‌دهد. محاسبات بر مبنای 1000cfm یا ۲۵۰hp است.
تفاوت کمپرسورهای جدید با قدیم:
خوشبختانه کمپرسورهای جدید دارای رادیاتور هستند که قسمت عمده ای از میعانات را خارج می سازد. یک قاعده کلی این است که با هر 10 درجه سانتیگراد افزایش دما، هوا توانایی نگهداری دو برابر بار رطوبت در حالت بخار بالای دمای نقطه شبنم را پیدا میکند. در طول فشرده‌سازی دمای هوای ایراند به 95 درجه سانتیگراد می رسد. رادیاتور دما را حدود ۱۵ الی 20 درجه بالای دمای محیط خنک میکند که باعث خارج سازی حدود ۷۵ درصد رطوبت می‌شود. رایج‌ترین نوع درایرها درایر تبریدی است که هم ارزان است و هم دمای نقطه شبنم را تا 1 درجه سانتیگراد می رساند. با استفاده از مواد جاذب دمای نقطه شبنم را تا منفی 70 درجه سانتیگراد نیز کاهش می دهند.
مشکلات رایج درایرها عبارتند از:
– گرفتگی درینها:
اگر میعانات خارج شده ولوی برای تخلیه نداشته باشند راه دیگری پیدا خواهند کرد و آن نفوذ به سیستم پنوماتیک است.
-دمای بالای هوای ورودی یا هوای محیط :
درایر ها در شرایط سه 100 یعنی 100 درجه فارنهایت دمای ورودی، ۱۰۰ درجه فارنهایت دمای محیط ، و 100psig طراحی می‌شوند. عکس زیر نشان دهنده جانمایی اشتباه سیستم هوای فشرده است که آنها را در معرض آفتاب قرار دادند.
-طراحی اشتباه سایز درایرها:
همانطور که در عکس زیر می بینید یک درایر500cfm برای یک کمپرسور 800cfm در نظر گرفته شده است که بیشتر از ظرفیت درایر است.
-زیرساخت ضعیف:
لوله کشی های نامناسب نیز ممکن است منجر به افزایش بار درایر گردد.
-احتیاج به سرویس داشتن درایر:
عکس زیر خطای دمای نقطه شبنم بالا را نشان می‌دهد بنابراین درایر در حالت طبیعی خود نیست و احتیاج به سرویس دارد.
-احتیاج به تعویض درایر :
عکس زیر نشان دهنده درایری است که بعد از گذشت زمان ۷ سال احتیاج به جایگزین دارد.
تشخیص خرابی درایر:
اولین روش تشخیص دیدن رطوبت در هوا است. بهتر است اول هر شیفت این مسئله چک شود. روش آن این است که تفنگی هوا را در جهتی که کسی نباشد فعال کنید. اگر آب از آن خارج شد مشخص است که درایر خوب عمل نمی کند. دومین روش چک کردن محصول نهایی است (تاثیراتی که در محصول رنگ شده، پوشش دهی شده، یا بیرینگ ها قابل مشاهده است)
مراحل عیب یابی:
1- مطمئن شوید که مبدل حرارتی توسط آشغال گرفته نشده باشد. مبدل باید تمیز و بدون غبار باشد. یک غبار کم، اثر منفی زیادی روی فرایند تبرید دارد.
2-مطمئن شوید شیر بای پس تغییر وضعیت نداده باشد. این شیر جهت انجام سرویس و تعمیرات درایر و میکروفیلتر بدون قطع کردن هوای فشرده به کار می‌رود. ممکن است گاهی اوقات پس از سرویس فراموش شود که مسیر را از حالت بای پس خارج کنیم.
3-شیرهای تخلیه تله آب گیر را چک کنید. همه درایرها یک تله آبگیر جهت خارج سازی آب گرفته شده از هوا دارند. تله آبگیر یک تخلیه دارد که معمولاً به صورت برقی تایمردار است. اکثر درایرها دارای یک برنامه تست اتودرین ها در پنل خود هستند اگر این برنامه وجود نداشته باشد به صورت دستی آنها را تست کنید. بازرسی بعدی مربوط به درایر نمی شود بلکه باید درین رادیاتورها را نیز چک کرد. اگر درین گرفته باشد خوب کار نمی کند و آب به درایر منتقل می‌شود. درین مخزن را نیز چک کنید. معمولا مخزن بین کمپرسور ها و درایر قرار می‌گیرد که قبل از ورود هوا به درایر مقداری از آب و هوا به دلیل خنک شدن ته مخزن جمع شود.
4- هوای محیط را بررسی کنید اگر دمای هوای محیط بالاتر از 38 درجه سانتیگراد باشد درایر در شرایط نرمال طراحی قرار نخواهد داشت. ممکن است تهویه بیشتری نیاز باشد یا حتی درایر کوچکتری نسبت به نیاز واقعی انتخاب شده باشد و دوباره باید محاسبات طراحی انجام شود.
خلاصه اقدامات:
- چک کردن رادیاتور و دمای خروجی هوای کمپرسور
- چک کردن اینکه کویل های مبدل حرارتی کثیف نباشد
- چک کردن فن: علت خرابی آن می‌تواند خرابی کنتاکتور، اتصال کوتاه موتور یا سوختگی آن، سیم های سوخته، فیوز سوخته و سوئیچ فشار خراب باشد.
4- بررسی وجود میعانات در لوله ها
5- اگرهوای فشرده از خروجی درایر خارج نمی شود علت آن یا شیر بای پس خراب است یا دمای اتاق خیلی پایین است که باعث یخ زدن لوله ها شده یا گازی که در چرخه وجود دارد نشتی دارد.
6- چک کردن طراحی سایز درایر است.
