اگر پروژه ای دارید که در آن احتیاج به درایر یا خشک کن برای هوای فشرده است ، قبل از ورود به بازار و خرید اولین درایر پیشنهادی، کمی برای یادگیری نحوه انتخاب آن وقت بگذارید. انواع مختلفی از درایر به لحاظ عملکرد در بازار موجود است. هر نوع دارای مزایا و معایب خاصی است. با سبک و سنگین کردن آنها می توانید درایر خود را انتخاب کنید.
همه درایر ها در واقع یک هدف دارند و آن خارج ساختن بخار آب از هوای فشرده است.
4 نوع مختلف درایر عبارتند از:
1- درایر هوای جذبی:
این درایر دارای دو برج یا ستون است. هوا ابتدا وارد یکی از برج ها میشود و پس از خشک شدن قسمت کوچکی از آن وارد ستونی که احتیاج به احیا مواد جاذب دارد می شود.بسته به نوع درایر جذبی ممکن است از حرارت نیز برای افزایش بازدهی احیا استفاده شود. این عمل مدام بین دو ستون تعویض میشود. ستون ها با مواد جاذبی به نام دسیکانت پر می‌شوند. انواع دسیکانت شامل آلومینا اکتیو، سیلیکاژل، مولکولارسیو یا ترکیبی از آنها ممکن است به کار رود. تفاوت این مواد علاوه بر قیمت آن ظرفیت جذب و دوام آن است. از آلومینا اکتیو بیشتر از بقیه مواد جاذب استفاده میشود. علت آن قیمت پایین و دوام بالا در برابر آب مایع است .درایرهای جذبی بهترین انتخاب در حالت قرارگیری در دمای زیر نقطه انجماد هستند.
2-درایرهای تبریدی یا یخچالی :
همانگونه که از اسم آن پیداست این درایرها شبیه یخچال خانه عمل می کنند. با عبور هوا از این دستگاه دمای آن پایین می‌آید و رطوبت به صورت قطرات آب از آن خارج میشود. توسط یک تله آبگیر قطرات آب جمع آوری شده و سپس توسط شیر تخلیه میشود. معمولاً درایرهای تبریدی توان خارج سازی ۱۰۰ درصد رطوبت را ندارند بنابراین در کاربردهای خیلی حساس به آب، این نوع خشک کن توصیه نمی‌شود.
3- خشک کن غشایی یا درایر ممبرانی:
در این درایرها از فیبر های لوله‌ای با پوشش غشایی که فقط اجازه خروج آب را می دهد، استفاده میشود. هوا از داخل فیبرها عبور می‌کند. بخار آب از غشا رد شده و قسمت کمی از هوای خشک جهت خارج سازی بخار از بیرون فیبر حرکت می‌کند. این نوع درایرها مناسب شرایطی است که انرژی الکتریکی در دسترس نیست و یا ریسک انفجار وجود دارد و دما بسیار پایین است. همچنین در شرایطی که دمای نقطه شبنم ثابت مدنظر است، مناسب هستند.
4- خشک کن های دلیکواسنت یا جذبی حل شونده:
یکی از ساده‌ترین خشک کن هایی است که می توان استفاده کرد. حجم بالایی از هوا از بستری عبور می‌کند که در آن مواد جاذب حل شونده وجود دارد. چون مواد جاذب به تدریج در هوا حل می شوند نیاز است که شارژ بستر با این مواد پی‌درپی صورت گیرد. این درایر ها بدون برق کار می کنند و هزینه تعمیرات و نگهداری کمی دارند.
6 نکته ای که هنگام انتخاب درایرها باید در نظر داشته باشید:
A– بیشتر از نیاز واقعی خود در نظر نگیرید. اگر با خشک کردن تعداد کمی از مواد مقدار کمی از هوا مشکل شما برطرف می شود نیاز به صرف هزینه بالا جهت خشک کردن همه هوای فشرده فشرده خود ندارید.
B– کمتر از ظرفیت مورد نیاز خود نیز در نظر نگیرید. اگر هوای کاملا خشک نیاز دارید ارزش سرمایه‌گذاری روی تجهیز سنگین تری دارد. هوای مرطوب ممکن است صدماتی به خط تولید شما وارد کند که بیش از هزینه ی درایر باشد.
C– مواظب هوای محیط باشید: آیا دمای هوای خروجی از درایر بالاتر از دمای محیط است ؟ اگر جواب مثبت است همچنان ممکن است رطوبت در خط تولید ظاهر شود.
D– نتیجه نهایی را بگیرید:( آیا پروژه شما قادر به تحمل مقداری بخار آب هست؟) درایرهای مختلف حجم های مختلفی از بخارآب را از هوا خارج می کنند. اگر سیستم شما تحمل مقداری از بخار آب را دارد از درایر تبریدی و اگر ندارد از درایرهای جذبی و ممبرانی استفاده کنید .
E– دمای نقطه شبنم مطلوب خود را بدانید: برای مثال اگر دمای نقطه شبنم بین منفی ۴ تا ۳۲ درجه فارنهایت باشد، احتیاج دارید از درایر ممبرانی استفاده کنید و اگر دمای کمتر می خواهید از درایر جذبی استفاده کنید.
F– در رابطه با انتخاب صنایع مشابه خود تحقیق کنید: با تحقیق در رابطه با نوع درایری که صنایع مشابه شما استفاده می کنند و سنجش میزان رضایت آنها خیلی سریع به نوع درایر مطلوب خود می رسید.
مقایسه‌ای بین درایر های تبریدی و جذبی :
درایرهای تبریدی به لحاظ اقتصادی به صرفه هستند. قادر به پاس کردن کلاس های ۱ و ۲ و ۳ استاندارد ISO8573.1 نیستند 98 درصد رطوبت را با دمای نقطه شبنم ۱ تا ۴ درجه سانتیگراد خارج می‌سازند. اکثر کاربردها کلاس های ۴ و ۵ و ۶ و نیاز دارند مانند ابزاردقیق های عمومی ، ابزارهای بادی قدرتی، مونتاژ کلی . این درایر در انجماد و زیر نقطه انجماد کارایی ندارد.
درایرهای جذبی دمای نقطه شبنم را به منفی۷۰ درجه سانتیگراد می رسانند. کلاس 1 تا 3 استاندارد ISO 8573.1 را پاس میکنند. گروهی از کاربردهای این کلاسها عبارتند از : کنترل تهویه محیط بیرون، ماشین های رباتیک، کاربرد های غذایی و نوشیدنی، دارو سازی، فرایندهای پوشش دهی و آبکاری.همچنین قابل استفاده در محیط زیر نقطه انجماد آب هستند.
پارامتر های طراحی:
همه درایرها در شرایط زیر طراحی می شوند:
۱۰۰ درجه فارنهایت دمای هوای محیط
100 درجه فارنهایت دمای هوای ورودی
100psi فشار هوای ورودی
100 درصد رطوبت نسبی
اگر شرایط کاربردی شما با شرایط بالا مغایر باشد، دبی متفاوت از دبی نامی درایر خواهید داشت. تغییر در هر یک از شرایط بالا را کارخانه‌های سازنده با استفاده از یک ضریب در دبی نامی اعمال میکنند تا بتوانند دبی اصلی را محاسبه و در نهایت درایر مطلوب را انتخاب کنند.
دمای هوای ورودی پایین‌تر یا بالاتر:
همه درایرها از این پارامتر تاثیر می‌پذیرند. هرچه دما بالاتر باشد ظرفیت هوا برای نگهداری بخار بالاتر می‌رود و بنابراین درایر بزرگتری به لحاظ ظرفیت نیاز است. هرچه دما پایین تر باشد ظرفیت هوا برای نگهداری بخار آب پایین‌تر می‌آید بنابراین درایر کوچکتری به لحاظ ظرفیت نیاز است.
فشار هوای ورودی پایین‌تر یا بالاتر:
هرچه فشار هوای ورودی پائین تر باشد سرعت هوا در گذر از درایر بالاتر است . نتیجه ی آن مدت زمان کوتاه تماس در مبدل حرارتی یا بستر جاذب و درنتیجه بازدهی کمتر است. بنابراین درایر با ظرفیت بالاتری نیاز است. اگر فشار بالاتر باشد برعکس حالت فوق اتفاق می‌افتد
دمای محیط پایین تر یا بالاتر:
همه درایر ها به طور غیرمستقیم از این پارامتر تاثیر می‌گیرند( به علت تاثیر هوای محیط روی دمای هوای خروجی کمپرسور) اما درایر تبریدی به طور مستقیم نیز تاثیر می‌گیرد.اگر دمای محیط بالا رود درایر تبریدی گرمای خود را با بازدهی کمتری خارج می‌کند که منجر به خنک سازی کم بازده تر شده و نهایتا درایر با ظرفیت بیشتری نیاز است.
